Rust In Vrede

De oplettende lezer heeft mijn toespelingen op het verval van religie in onze contreien in deze blogs al vaker voorbij zien komen. Het is dan ook een onderwerp wat me niet loslaat. Een degelijke katholieke opvoeding kon niet verhinderen dat ik al op ernstig jonge leeftijd grote vraagtekens bij het geloof in een opperwezen zette. Ik zal u nu niet lastig vallen met de overwegingen van een 10-jarig menneke en slechts volstaan met de herinnering dat mijn gedachten tijdens het wekelijkse kerkbezoek over hele andere dingen gingen dan waar de herder achter het altaar zijn schaapjes toe meende te moeten manen.
Zo ingewikkeld als de vorige zin klinkt, zo klonken de woorden van geestelijken mij toen ook in de oren. En daar is in al die jaren eigenlijk niets aan veranderd.
En dan slaat de twijfel toe. Want als iemand mij iets niet simpel kan uitleggen geloof ik er niet zo in. En als het onderwerp dan ook nog het geloof zelf betreft komt de waarheidszoeker in mij in opstand.

Ik ben er dan ook al lang klaar mee, met al die religies. Het zijn mooie tijden voor een overtuigd atheïst. Het ene bastion na het andere dogma wordt op de korrel genomen. En het mooiste is dat dat vaak van binnenuit gebeurt. Geen atheïst die er de barricades voor hoeft te beklimmen. Het best zichtbare bewijs van de afkalving is wel te vinden in de politiek. Het CDA, de grootste partij die zijn bestaan ontleent aan religieuze uitgangspunten, is inmiddels gezakt tot 27 zetels in de peilingen. Ik kan me de tijd nog herinneren dat die club makkelijk het dubbele haalde. En toen bevond men zich al op een hellend vlak, want in de godsvruchtige jaren '60 haalden de drie voorgangers (KVP, ARP en CHU) een veel hogere optelsom.
Politiek en religie zijn twee onverenigbare grootheden. Religie is een privézaak en niets meer dan dat. Als de grondwet een artikel zou bevatten waarin het verboden werd om anderen op basis van religie bepaalde overtuigingen op te dringen zouden we van een hoop problemen verlost zijn. CDA, SGP, CU en de PVV zouden meteen opgeheven kunnen worden. Voeg vervolgens de hele linkervleugel bij elkaar en je hebt een 2-partijenstelsel. Nooit meer een coalitie vormen, geen oeverloos gezever in het parlement over niksige onderwerpjes. Alle mierenneukerij wordt binnen de eigen partij besproken en afgewogen, waar alle sub-stromingen hun zegje mogen doen. Beetje links, heel erg links, sociaal links, anarchistsich links, groen links: allemaal prima, maar ik hoef de verschillende standpunten niet te horen. Gewoon lekker binnen die partij over kletsen en mij alleen de uitkomst vertellen. Hetzelfde geldt natuurlijk voor rechts. Ben je meteen van enge extremisten af.

Een mooi actueel voorbeeld van verspilling van tijd en geld door de 2e kamer is het gekrakeel over de Gerda, een glossy tijdschrift van het ministerie van Landbouw. Alle partijen vallen in verkiezingstijd over dit initiatief en doen het af als partij-propaganda. Wat een aperte lulkoek. Het is wel propaganda, maar dan toch echt voor de natuur en de landbouw, en niet voor het CDA.
Oordeel zelf: via deze directe download krijg je het blad als pdf op je computer.

Gaat het toch weer over politiek. En dat terwijl ik me had voorgenomen om al die pedofiele priesters eens stevig op de hak te nemen. En hun bazen niet te vergeten, die jarenlang al die vunzigheden met de mantel der liefde hebben willen bedekken. Nu de miljoenenclaims ze om de oren vliegen moeten ze met de billen bloot. Uitkleden die kerk! Als ze de gebouwen maar even laten staan, want daar zijn we nog lang niet uitgefotografeerd. Eigenbelang? Ja, mag ik ook een keer?!