Intermezzo

Midden in mijn serie over Spanje maak ik even een uitstapje naar de actualiteit.

Afgelopen zondag, op thuisreis van een weekend aan de Vlaamse kust, overkwam ons dit: een klapband aan de caravan. Achteraf vraag ik me af of er echt sprake was van een klap- danwel een ordinaire lekke band. Maar wij vinden onszelf natuurlijk niet ordinair, dus moet het wel een klapper geweest zijn. Daar houden we het dus op. 

We stonden in ieder geval erg snel stil, en hadden mazzel dat we vlak bij een uitrit belandden. Met als extra pluspunt dat die voorzien was van een loze strook waar we veilig en gerust konden bivakkeren. Met zoveel mazzel zou je bijna blij zijn dat je zoiets overkomt. Helaas was al die blijdschap van korte duur toen bleek dat het altijd aanwezige (maar nooit beproefde) gereedschap, bestaande uit een potkrik en wat accesoires, niet toereikend bleek. 

De ANWB biedt in zo'n geval hulp, ware het niet dat deze organisatie voor de communicatie met de Belgische zusterbond nog gebruik maakt van een fax. U leest het goed en we leven echt in 2009. Die fax kwam dus niet aan. En dat wordt door de dienstdoende medewerker ook niet gecontroleerd. 

Twee uur later (het kon wat langer duren zei de man, dus wij oefenen geduld en bellen niet meteen terug) en na nog wat heen en weer ge-bel worden excuses gemaakt, allerlei gegevens wederom verstrekt, gaat er nog wat mis, krijgt de computer de schuld, en eindigt de communicatie voorlopig met de mededeling dat het nu wat langer kan duren dan we gewend zijn omdat het erg druk is. Ja, erg grappig. 

Gelukkig komt de Belgische hulpdienst toch nog sneller dan verwacht, en ligt het reservewiel er in no-time onder. Begeleid door heel wat gemopper over de trieste staat van de wiel- en bandkwaliteit van mijn caravan en caravans in het algemeen. Heb ik veel van geleerd. 

En zo konden wij onze weg vervolgen. Veilig thuis (maar wel 4,5 uur vertraagd) kan ik niet wachten tot het enqueteformulier over de dienstverlening in de bus valt. Want er valt een hoop te leren uit dit voorval. 

En dan maar hopen dat onze Algemeene Nederlandsche Wielrijdersch Bond mijn constructieve kritiek ter harte neemt. Hier alvast een voorproefje:

- Vraag alleen de gegevens die je voor het pechgeval nodig hebt. Het gewicht van de auto, het type brandstof en de hoogte van de caravan (mét of zonder lucht in de banden?) zijn echt niet van belang als er een caravanband vervangen moet worden; 

- Als je een bericht verstuurt, controleer dan ook even of het is aangekomen;

- Geef het computersysteem niet de schuld als je de knopjes van een fax nog niet kan bedienen. 15 jaar geleden spuugden die dingen al een ontvangstbevestiging uit; 

- en informeer de klant eens over de voortgang, daar scoor je punten mee. En het scheelt enorm in het aantal excuses achteraf. 

Morgen weer terug naar Spanje. En onze dank voor de service van de hulpverleners van de touring wegenhulp!