Verspreid over het wintercircus hangen 200 portretfoto's van Vanfleteren. De grote ronde zaal waar ik gisteren een foto van toonde bevat de grootste afdrukken. De impact van de foto's is enorm. Het grote formaat speelt daar een rol in, de uitstekende verlichting, en de overweldigende indruk van de ruimte.
Maar de foto's zelf maken de meeste indruk, en zo hoort dat ook. Er is veel te zeggen over de manier waarop Vanfleteren zijn modellen fotografeert. Vaak kiest hij voor een frontale aanpak, en hij komt ermee weg omdat zijn modellen een markante kop hebben. In andere gevallen plaatst hij hen in een omgeving die als thuis bij ze past.
Maar ons viel iets heel anders op aan de foto's. Hij speelt met onscherpte op een ongebruikelijke manier. Niet door de scherptediepte te beïnvloeden tijdens het maken van de foto zelf, maar door de bewerking achteraf. En dat gebeurt vaak op een rigoreuze manier. Delen van het gezicht worden volkomen onscherp gemaakt. Vaak zijn dat neuzen, haren of de zijkant van het gezicht. Op die manier wordt de nadruk gelegd op de ogen, op rimpels in het voorhoofd of andere delen die hij juist de moeite waard vindt.
Het lijkt een goedkoop kunstje, en na enkele foto's kreeg ik dat gevoel ook. Maar als je op een grotere afstand kijkt blijkt dat het heel goed werkt: de foto krijgt er zelfs meer diepte door. Een fascinerend gegeven voor de eenvoudige hobby-fotograaf en verbaasde kijker.
De geportretteerde heer met hoed op bovenstaande foto is overigens Bobbejaan Schoepen, een fenomeen in België. Hij is entertainer, acteur en oprichter van Bobbejaanland en staat verder bekend als de enige echte Belgische cowboy.
Reacties
Een reactie posten