Bril

Toeval bestaat niet. Zeggen ze. Het is een kreet die regelmatig door mijn hoofd gaat als er iets gebeurt dat té toevallig lijkt. Zo ook vandaag. De eerste dag van ons Volkskrant-zaterdag abonnement (nu inclusief de donderdag- en vrijdagkrant voor maar 37 Euro en een beetje!) en dat is dan net de dag dat Martin Bril herdacht wordt. Dat kan geen toeval zijn. 

Ik heb wel iets met die man. Eerst vooral omdat hij zulke rake stukjes schreef. Ik las ze lang niet allemaal, maar was wel onder de indruk van zijn stijl en zijn beschrijvingen van alledaagse situaties. Sinds zijn regelmatige optreden in "De wereld draait door" kreeg hij een gezicht. Een man met een mooie doorleefde kop, gekleed in knappe pakken. Ruim zittend,luchtig linnen, licht van kleur: een flamboyante stijl. Iemand met lekkere foute schoenen ook, het liefst witte. Sjieke sneakers, gladde moccasins, Italiaans design. 

En dan dat hoofd. Ik lees nu dat hij in de jaren '80 flink gesnoven en gezopen heeft. Dat kun je zien, de groeven in zijn gezicht zouden hele hoofdstukken in zijn memoires kunnen vullen. Hij kwam net op tijd tot inkeer, stichtte een gezin, en werd succesvol schrijver. Het ondeugende en brutale in hem bleef gelukkig aanwezig. Hij trok het land door op zoek naar nieuws, voor zijn columns dus. 

Het was zo'n man waar je als net meisje beter niet mee om kon gaan. En waar je als nette jongen stiekum een beetje jaloers op bent. 

Zijn TV-optredens vond ik interessant: Die charismatische man met zijn losse houding, zijn eigen kijk. Als hij sprak hoorde ik een mix van vrijpostigheid, levensvreugde en échte interesse in wat anderen beweegt. Jammer dat sommige nieuwssites nou net een matig stukje youtube hebben geplaatst. Hij kon bij het fenomeen TON duidelijk geen puntige one-liners bedenken. 

Ik heb nog even gezocht, maar ik kon geen fragment vinden om mijn gevoel te ondersteunen. Dat is dan ook wel weer mooie tragiek: zoveel filmpjes, maar niet een die past. 

Eigenlijk wilde ik bij dit verhaaltje geen foto plaatsen. 
Maar het is een foto-blog. 
Daarom eentje uit de haven van Boulogne, een detail van dezelfde boot. Het thema spreekt voor zich, lijkt me. 

Reacties

  1. Goh, wat gaaf dat je hem herdenkt....
    En terecht. Heb niet heel vaak iets van hem gelezen, soms, als we de volkskrant in huis hadden, maar vandaag toevallig heel veel, op internet Zo ook zijn gedichten.
    Ik vond het zelfs een razend aantrekkelijke man.
    Bekent om zijn "veel zeggen" met weinig woorden. Als iedereen dat nu eens deed, wat zou het heerlijk rustig worden in de wereld.
    Maar goed...hij is dood, en dat is ongelofelijk triest!!!

    De foto is erg mooi, en gepast.
    Martin had er waarschijnlijk een treffend gedicht bij kunnen maken.

    Ik doe het voor hem...

    Ik ben op de rand...
    de afgrond van mijn "voelen"
    Binnen verdwijnen morgen de netten..voor een volgende vangst,
    die koud en onheilspellend zal zijn.


    Grt Carine

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten