Ik geef het maar toe: deze foto dient als kapstok voor het verhaal. Niet meer, niet minder. Dat doe ik natuurlijk wel vaker, maar deze keer heeft de foto op het oog niets met mijn boodschap te maken. Die boodschap is er wel eentje die ik erg graag kwijt wil:
Vandaag heeft de wereld ontzet gereageerd op de dood van een artiest. En niet zomaar een artiest, maar eentje die men "The king of pop" noemt. Op TV, op internet, in de krant, overal zie je de ranzige uitingen van jan en alleman die zo nodig te kennen moeten geven hoezeer ze geschokt zijn.
Dat de overledene meermaals is aangeklaagd voor pedofilie en misbruik van kinderen schijnt niet meer van belang te zijn. Dat hij de bijbehorende rechtszaken één voor één heeft afgekocht met (ongetwijfeld gigantische) schadevergoedingen zegt genoeg. En dan zwijg ik nog maar over zijn verknipte persoonlijkheid. Wie ooit een interview met hem heeft gezien weet wat ik bedoel: die man was niet in staat om een fatsoenlijke lopende zin met enige inhoud uit te spreken. Dat iemand de verworvenheden en de beperkte capaciteit van de medische wetenschap mag misbruiken om zijn uiterlijk te laten verkrachten mag je tegenwoordig niet abnormaal meer vinden. Maar dat is het natuurlijk wel. Ik vind het in zekere zin crimineel.
De al genoemde eretitel die men hem nog steeds opspelt is natuurlijk ook lachwekkend. De popmuziek staat niet stil, de jeugd van nu heeft andere helden.
Maar natuurlijk spinnen alle media volop garen bij deze gebeurtenis. Het lijkt wel of iedereen over elkaar heen tuimelt om een boodschap van medeleven, verdriet of andere misplaatste hypocrisie de wereld in te zenden. Alsof ik geïnteresseerd ben in wat een tennisster op Wimbledon daarover wil zeggen.
Ook ik wil mijn medeleven betuigen, en wel met de zielige figuren die nog steeds fanclubs van dit gedrocht in leven houden. Zij zullen snel ervaren dat deze hele hype overwaait als een zomerse onweersbui. En dan zitten ze daar met al hun merchandise, hun dure concertkaartjes (ooit een 50-jarige de moondance zien doen?) en hun krokodillentranen. Hef die fanclubs maar op en ga iets nuttigs doen. Zolang je maar geen blog begint, daarvan hebben we er inmiddels wel genoeg....
De foto: ik zocht naar iets passends, en deze leek me wel wat: Elektriek, kleur en verval. Hij komt overigens uit het Belgische plaatsje Doel. Maar daarover later meer.
Een verademing om te lezen na de te verwachten media hype van vandaag! Ik dacht even dat ik de enige was die m'n schouders ophaalde toen ik het nieuws vanmorgen vernam. Niet uit onverschilligheid, maar het nieuws verbaasde me gewoonweg niet. Als je de afgelopen jaren de beelden op TV voorbij zag komen, waaruit bleek hoe hij zichzelf heeft toegetakeld, kan het niet anders dan dat uiteindelijk niet goed zou uitpakken. Dan kun je nog beter als Keith Richards en zoveel meerdere legendes "echt" leven. En toch oud worden.
BeantwoordenVerwijderenGoed dat je heel terecht stilstaat bij al die rechtszaken die gevoerd en afgekocht zijn. Opmerkelijk dat ik dat vandaag nauwelijks gehoord heb. Wat ik ook zo opmerkelijk vind is het feit dat er altijd een soort van traditionele run op de platen, of ik moet zeggen, cd's, van een overleden artiest is, vlak na zijn/haar dood. Alsof ze daarna nog maar beperkt leverbaar zullen zijn...
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenDit is geen nieuws-site, en inderdaad geef ik gewoon mijn mening. En dat hoeft de jouwe niet te zijn. Grappig dat je schrijft dat je me niet wilt beledigen, maar je gebruikt wel kwalificaties als "dom gelul" en "geraaskal". Mij beledig je niet snel, maar ik vraag me af wat je intentie dan wel is.
BeantwoordenVerwijderenEn napraten? Dacht het niet. Mijn stukje is geschreven op de eerste dag na zijn dood, en toen vond ik alleen maar berichten onder het motto: over de doden niets dan goeds. En daar wilde ik eens iets over kwijt.
Bedankt voor je reactie, blijkbaar heb ik een gevoelige snaar geraakt bij je.