Óscar

Eerder deze week sprak ik mijn onvrede uit over de pres(en)tatie van Mart Smeets. Na een tweetal betere uitzendingen (ongetwijfeld beïnvloed door het niveau van zijn gasten; niemand spreekt JC tegen) ging hij deze avond weer heerlijk de fout in. De blunder van de dag is wel de persoonswissel met de ontsnapte Sandy Casar die hij "Jimmy Gaspart" noemde. Heerlijk!

Zeker als je weet dat dit slaat op Jimmy Casper, een uitgerangeerde renner van enige faam die nu voor een 3e rangs Frans ploegje rijdt. Casper heeft in 2006 een etappe in de Tour gewonnen en (voor de leken) doet nu dus helemaal niet mee.

Maar daarmee was de hilariteit in huize c@skr@ker nog niet ten einde.

Smeets wist ook te melden dat Óscar Pereiro Sio afgestapt is. Dat was natuurlijk al bekend, als de winnaar van 2006 afstapt valt dat echt wel op. Knap was dat Mart ook de reden wist: volgens hem is Pereiro namelijk bang geworden om te vallen. Dat leek me uitermate vreemd, dus ben ik wat gaan zoeken. Na ongeveer 20 seconden stuitte ik op dit berichtje, waaruit een heel ander verhaal blijkt. Een typerend voorbeeld van de klok horen luiden maar niet weten waar de klepel hangt. Daarnaast melden veel sites dat Pereiro is afgestapt omdat hij oververmoeid is.

Je vraagt je af wat zo'n redactie de hele dag uitvoert. Van Mart weet ik dat wel, die is tijdens de uitzending echt niet aan zijn eerste glaasje bezig.

Pereiro is wel een geval apart, en een eigen blogje waard. Hij is liefst 3 maal 10e geworden in de Tour, en in 2006 werd hij na afloop tot winnaar uitgeroepen nadat Floyd Landis wegens doping gediskwalificeerd was. Hij heeft dus niet echt van de status van Tourwinnaar mogen profiteren, en heeft een hoop huldigingen en feestjes moeten missen.

Maar het is nog erger, want hij had de Tour eigenlijk helemaal niet mogen winnen.

Na de Pyreneeën stond hij ruim 25 minuten achter de koplopers, en alleen dankzij een monsterontsnapping in een vlakke etappe door de Cevennen wist hij die tijd goed te maken. De ploeg van Landis (waar Pereiro tot 2005 zelf deel van uitmaakte) weigerde die dag om de vluchtgroep tot de orde te roepen en stond zo toe dat Pereiro het geel overnam van Landis. Ze wisten zeker dat hij in de Alpen wel weer op grote achterstand zou worden gereden. Dat bleek een misrekening die zijn weerga niet kent. Tot de voorlaatste dag droeg Pereiro het geel om het pas in de tijdrit te verliezen. En na de positieve plas van testosteron-zondaar Landis werd hij dus met terugwerkende kracht de winnaar. Een winnaar die door niemand van de volgers als zodanig wordt beschouwd. Een lange naam is niet hetzelfde als een grote naam.

In 2007 werd hij overigens weer braaf 10e. Zoals het hoort.

En nu is hij dus afgestapt.

De foto is gemaakt bij Anduze, op de côte de l'Arbousset tijdens de gedenkwaardige etappe waarin Pereiro bijna 30 minuten goedmaakte. Hij rijdt hier voorop, gevolgd door o.a. de onvermijdelijke Jens Voigt. Die in Montelimar de etappe wist te winnen.

Ja, ik was er dus bij. De enige keer dat ik de Tour heb zien passeren en dan zo'n bepalende ontsnapping meemaken. Hoeveel geluk kan iemand in één leven ten deel vallen?