Nu het buiten de godganse dag regent heb ik nog meer tijd over. Zelf fietsen is uit den boze (vuil op mijn Moros, ik moet er niet aan denken!) dus volg ik alles wat met de Tour te maken heeft. En dat biedt dan weer de nodige inspiratie voor een paar stukjes over wielrennen. Vandaag deel 1.
Wielrenners staan over het algemeen niet bekend als gestudeerde types. Vroeger was dat nog erger, maar sinds de jaren '80 zijn er zowaar enige belezen renners in het peloton te vinden. Maarten Ducrot was er een, een psycholoog nota bene. En dat is nu dagelijks bij de NOS te merken. Of we het nu willen of niet, Ducrot geeft ons net dat beetje extra info over de innerlijke belevingswereld van de man op de fiets. Jammer alleen dat hij daardoor veelal achter de feiten aanloopt en de ontwikkelingen in de koers verkeerd interpreteert. Maar dat is op zich ook wel weer grappig en voor de samenvatting knippen ze het er gewoon weer uit.
Een van de meest intrigerende renners vind ik al jaren een Spanjaard die tussen het koersen door ook de pen vaardig hanteert. Hij heet Pedro Horillo en rijdt voor Rabobank. Bekend is hij pas geworden in mei van dit jaar, toen hij in de Giro een enorme smak maakte in een ravijn. Hij viel 80 meter diep volgens ooggetuigen. Nu is het wielermetier niet vies van wat visserslatijn, maar de helft van die afstand is al een topprestatie. Want hij overleefde de val en kwam in het ziekenhuis weer bij uit zijn coma. Het gaat inmiddels weer beter met Horillo, volgens de laatste berichten revalideert hij snel.
Hij heeft twee boeken over zijn ervaringen op de fiets gepubliceerd, schrijft een column voor de Spaanse krant El Pais, en correspondeert met de wielerjournalist Nando Boers, die daar volgend jaar weer een boek over publiceert. Ik las een boeiend verhaal over hun ontmoetingen in het wielertijdschrift "De Muur". Daarin geeft Horillo ondermeer uitleg over zijn drijfveren om te schrijven. "Mijn reden om te schrijven is eenvoudig. Ik wil niet vergeten, ook geen detail. De gebeurtenissen zinken in het niets als ik er niets mee doe".
Even verderop raakt hij de kern van mijn eigen blog-prikkel: "Een ander kan denken: wat maakt het uit? Maar mijn mening is belangrijk voor mij. Als ik schrijf, denk ik aan mijn gevoel en het voelt goed te schrijven. Je weet als schrijver dat je nauwelijks feedback krijgt. Het is dus belangrijk je goed te voelen als je schrijft. Daar gaat het om".
Een verstandig man, die Pedro Horillo. Ik hoop dat hij zo goed herstelt dat hij weer kan fietsen op niveau. Schrijven kan altijd nog....
Mijn voorspelling voor de etappe van vandaag: In de slotklim gaat Contador samen met enkele kansloze ex-favorieten (Evans/Sastre/Mensjov) in de aanval. Armstrong moet passen en verliest een dikke minuut. In de schaduw van dit spektakel sluipt ene Roman Kreuziger mee. Let op die Kreuziger, die gaat nog mooie dingen doen....
(wordt vervolgd)
Kijk, dat is nou leuk om te lezen over Pedro Horillo. Typisch een renner waar ik, verblind door mijn bewondering voor Armstrong, helemaal niet op let. V.w.b. je opmerking over gestudeerde types, de wielrenners brengen het er in het algemeen verbaal vele malen beter van af dan voetballers, maar dat terzijde.
BeantwoordenVerwijderenIk neem aan dat "De man en zijn fiets" van Wilfried de Jong ook in je boekenkast staat?
En je voorspelling voor vandaag zit er niet ver naast! De aanval van Contador was wellicht te verwachten, maar toch bekruipt mij een gevoel dat het niet de bedoeling was. De uitdrukking op Armstrong's gezicht en zijn irritatie in het interview na afloop waren veelzeggend. Gelukkig is het verschil maar een paar seconden. Ik ben benieuwd of het een herhaling van 1989 wordt, a la Fignon/Lemond...:-)
Kreuziger viel door de mand, Armstrong verloor geen dikke minuut maar 20 seconden. En die kanslozen hebben niet veel geprobeerd. Ik reken het voor 30% goed. ;-)
BeantwoordenVerwijderen