Ik had het beloofd, dus hier is de tussenstand: Nog 478 foto's uit te zoeken.
De voorbije dagen kwam het er niet van, teveel andere dingen te doen. Familie-bezoek, een stukje fietsen, de administratie, computer-EHBO verlenen, ik kom tijd tekort. In ieder geval is er geen tijd voor het snoeien in 500 foto's.
De momenten die dan wél beschikbaar zijn lenen zich niet voor het wieden van fotografisch onkruid of het oppoetsen van de pareltjes tussen het kaf. Ik krijg erg veel zin om dan meteen iets anders te gaan doen. Een leuk boek lezen bij voorbeeld. Voor de Armstrong-fan(s) kan ik deze aanbevelen overigens. Ontluisterend.
Terug naar de zaken. Het vervelende is dat foto's uitzoeken niet alleen een rotklusje is; ik word er ook lichtelijk depressief van. Niet genoeg om aan de Prozac te gaan, een glaasje huiswijn (de Rosé van AH, een aanrader!) doet nog steeds wonderen. Ik word altijd extra kritisch als ik zo'n klusje uitvoer, in dit geval krijg ik de neiging om de meeste foto's meteen maar weg te mieteren. Het is toch niks.
Welke foto dan te kiezen voor deze blog? Een dilemma, en het voorbije uur is grotendeels verkwanseld aan deze dodelijke mix van über-kritiek en besluiteloosheid. Uiteindelijk valt de keuze op een landschapje. Dat past tenminste bij mijn depressieve bui! Een lekker Engels plaatje is het geworden, gemaakt op een van de eerste vakantiedagen toen het weer nog typisch Engels was. Wat dat dan ook moge zijn.
Als je over de heuvel rechts zou kunnen kijken zag je onze caravan staan. Tussen 200 andere kampeermiddelen natuurlijk, want denk nou niet dat wij de enigen waren die dat plekkie mooi vonden.
Morgen weer een kans op een leuk vakantieverhaal. Ik ben voor vandaag al blij dat deze blog gevuld is. Waarmee ik maar wil zeggen: Dank voor alle positieve reacties op mijn vorige stukje! Morgen gaat het vast wel beter met me....
Mooi verhaal en plaatje.
BeantwoordenVerwijderenEen plaatje waar je met het grootste gemak een plaat van kunt maken
wanneer je er wat in gaat wieden en poetsen, kortom voor mij een beetje
te recht voor z'n raap.... ik bedoel, niks mis met het gangbare maar wel
met de duidelijke beperkingen ten gevolge van een kortstondig gebrek
aan inspiratie om er iets eigens van te maken.
Inspiratie laat zich moeilijk afdwingen, dus niet te snel aan de gang
willen met foto's die te vers in het geheugen liggen, en zeker niets
wegmieteren.
Wacht gewoon 'n maandje af, wedden dat je er dan heel anders naar kijkt en mee
omgaat.
groetjes,
James