In de pers

Bij hoge uitzondering plaats ik vandaag een foto voor de tweede keer.

De reden moge duidelijk zijn, mijn vuurwerk-foto van gisteren heeft de regionale pers gehaald. Zelfs de tekst is grotendeels van mijn hand, en dat biedt perspectief. Nu de deur naar het erkend schrijverschap op een kier staat ga ik er met mijn volle gewicht (en dat is niet gering als ik het gekraak van de weegschaal dagelijks beluister) tegenaan duwen. Want dit is slechts het begin! Roem, faam, en niet te vergeten heel veel geld zullen mij ten deel vallen. Messcherpe columns, diepgravende achtergrondbelichtingen, en uiteindelijk een reeks literaire hoogstandjes waar zelfs de wereldberoemde Horus Mimir niet aan kan tippen, het ligt allemaal binnen mijn mogelijkheden. Het vervolg ligt dan voor de hand: Optredens in alle bekende talkshows, een rol als side-kick, wat zeg ik: als co-host, wel nee, een eigen programma: cAskrAker en Pauw!

Niets is dan onmogelijk: Jay Leno, Letterman, Jools, allemaal vechten ze om mijn sprankelende aanwezigheid om hun danig ingekakte showtjes op te luisteren met nieuw realisme, gezond boerenverstand, en niet te vergeten een uniek gevoel voor humor.

En die roem, dat klatergoud, die onmetelijke rijkdom straalt deels op u af! Want ik zal nooit vergeten dat de bestorming van de hemel hier is begonnen. Op deze eenvoudige blog, en mede dankzij u, mijn trouwe volgers. Dankzij u houdt ik dit al 91 berichten vol, en ben ik in staat om met groeiende regelmaat al die pareltjes uit mijn toetsenbord te persen.

Ik zal u dan ook nooit vergeten, en als ik, eenmaal gezeten in The Oval Office en ongetwijfeld vergezeld door enkele vers aangevoerde stagiares, de wereld aan mijn voeten heb kunt u ervan uitgaan dat mijn dankbaarheid in klinkende wetgeving zal worden omgezet. Een lager belastingtarief, verhoging van de maximumsnelheid, ik noem maar enkele voor de hand liggende mogelijkheden die alleen u ten deel zullen vallen!

Want waarom zou ik niet kunnen wat Lance kan? Wat is er mis mee als ik de wereld een beetje naar mijn hand zou zetten? En hoe kan dat nu beter en makkelijker dan als President van de US of A?

The Sky is the Limit, waarde lezer. Dat hebben de recente gebeurtenissen haarfijn aangetoond!