Het fenomeen Doel heb ik al besproken in een vorige blog. En ook op andere web-plekken is Doel onderwerp van discussie, met of zonder begeleidende fotografie. Vrijwel iedereen neemt stelling in het Doelse dilemma en kiest partij voor de achtergebleven bewoners. Dat is begrijpelijk, want zij zijn de underdog in hun jarenlange strijd met de Vlaamse regering. En een regering is altijd de gebeten hond, zeker in het dwarse België.
Maar is het ook terecht om zo te denken? Wat zijn eigenlijk de argumenten van die regering om Doel met de grond gelijk te willen maken?
Om met het eerste te beginnen: een zoektocht op het Net levert bar weinig objectieve informatie over het doel van het ont-Doelen. Je struikelt over de sites die het goede Doel steunen, het barst van de politiek getinte open brieven en pamfletten. De Vlaamse Groenen laten zich niet onbetuigd, en kunstenaars uit zowel België als Nederland struikelen over elkaar in hun ijver om van het dorp een Belgisch Ruigoord te maken. Een vrijplaats voor allerhande kunstenaars en lieden die zich bij gebrek aan een zinvolle dagbesteding zo wensen te noemen. Dan lijkt het tenminste nog iets.
Maar enigzins actuele informatie van de regering heb ik nergens kunnen vinden. Dus moeten we het doen met wat iedereen al weet: Doel moet plaats maken voor een nieuw dok in de Antwerpse haven. En de plannen voor het havengebied bieden geen plaats aan een woonkern zo dicht bij de Schelde, of dat dok er nu komt of niet. Al decennia lang verzetten bewoners zich tegen onteigening, de laatste jaren gesteund door krakers en kunstenaars die hun eigen belangen kunstig hebben verweven met die van de autochtonen. Daar wil de regering nu voor altijd een einde aan maken, maar telkens vinden hun tegenstanders weer nieuwe wegen om uitstel te bereiken. Demonstraties en rechtszaken gaan hier hand in hand.
En dat is ook de status van vandaag: hoewel vrijwel alle oorspronkelijke bewoners zijn verdwenen is het lot van Doel nog steeds niet bezegeld. Als je het dorp bezoekt blijkt dat de huidige situatie onhoudbaar is. De meeste huizen staan leeg, zijn half gesloopt en geplunderd. Het is er feitelijk een grote rotzooi. Het dorp heeft ook nauwelijks historische waarde, de enige gebouwen die het bekijken waard zijn zijn de kerk en een klooster, maar die vind je in vrijwel elk Vlaams dorp.
Ik kan me de stellingname van de regering wel voorstellen. Als het dorp behouden zou blijven moeten er miljoenen geïnvesteerd worden in renovatie. En welke regering werkt mee aan het inrichten van een anarchistische enclave? De belangen van kunstenaars die zich laten inspireren door protesten tegen het gezag staan ook haaks op die van de regering.
Maar ik heb gemengde gevoelens. Het zal je woonplaats maar wezen, en je zult er maar aan gehecht zijn....
De foto heeft op het oog geen relatie met deze overpeinzingen, het is een van de huizen die als kunstproject door een kunstenaar onderhanden zijn genomen. Ik vond de kleur blauw er wel lekker uitknallen, en als je beter kijkt zie je heel wat tegenstrijdige elementen terugkomen.
(En nog 2... )
Reacties
Een reactie posten