Nummer 100

Het is ook niet eerlijk.

Via de gebruikelijke kanalen hoor ik dat mijn vaste lezers de spanning niet meer aankunnen. Ik heb natuurlijk ook heel wat verwachtingen gewekt toen ik vrijdag, na een korte aftelling, bekend maakte dat er iets bijzonders te gebeuren staat. Mijn laatste berichtje gaf de nodige hints in een bepaalde richting, en het is mooi dat meerdere mensen erin getrapt zijn:

Neen, het ging niet om de verjaardag van mijn geliefde! (Overigens zijn ook late felicitaties nog steeds van harte welkom op haar weblog !)

En vervolgens verdwijn ik voor 4 dagen uit het zicht, zonder nog iets te laten horen. U allen in toenemende staat van verwarring en ondraaglijke verstrakking achterlatend.

Mijn aftellen had echter niets te maken met dagen maar met berichten.

Vandaag plaats ik hier mijn 100e blogje, en dat is een kleine herdenking waard. Vind ik zelf.

Bij herdenkingen heeft de mens de neiging om terug te kijken. Vooruit dus maar:

Deze blog begon op 2 januari 2008 als een extra podium om mijn schrijfsels openbaar te maken.

Inmiddels had ik twee epistels over fotografie gepubliceerd op de webfotoclub, waar ik onder de naam c@skr@ker mijn licht had laten schijnen over fotothema's. En dat smaakte naar meer. Vooral omdat ik zoveel te zeggen had over dingen die niks met fotografie te maken hadden ben ik deze blog begonnen. De eerste columns in dat kader staan nog steeds in het archief, maar al gauw werd mijn blog een uitlaatklep voor alles wat ik op die fotoclub niet kwijt kon. En dat nam al snel wat groteske vormen aan.

In augustus 2008 heb ik het roer omgegooid en de huidige lading aan het geheel gegeven. De herstart was in eerste instantie geen succes, zoals je wel vaker bij blogs ziet. Ik las laatst dat nog geen 2% van de bestaande blogs regelmatig ververst wordt. Veel mensen hebben blijkbaar wel ambitie, maar geen doorzettingsvermogen. En dat gold ook voor mij. Dat veranderde echter in februari van dit jaar. Vanaf dat moment heb ik een soort om-de-dag gemiddelde gehaald, en dat is blijkbaar voldoende om een groep vaste lezers te interesseren.

En gaandeweg heeft mijn idee zich ontwikkeld. Woord en beeld gaan hand in hand, en de afwisseling waarmee dat gebeurt weerspiegelt ook mijn eigen voorkeur van dat moment. Volgens mij is dat ook uniek; nergens ben ik tot nu toe een dergelijke combinatie tegengekomen.

Het is in ieder geval zo apart dat de software van mijn provider er niet goed mee om kan gaan. Het maken van een bericht, zeker als dat gepaard gaat met meerdere foto's, is soms een bezoeking. Regelmatig vliegen hier dan ook de vreselijkste vloeken en verwensingen door de kamer.

Maar dat mag de pret niet drukken, en voorlopig ga ik dus vrolijk verder met bloggen.

Vandaag geen foto, ik kon niets passends vinden bij dit bericht. Wel heb ik voor een beperkte periode wat aanpassingen gedaan in de layout, ter onderstreping van de feestvreugde.

Ook het lettertype van de berichten is gewijzigd, via de enquete hiernaast hoor ik graag of dat bevalt.

Want daar leeft deze blog van, van uw reacties! (ik kan het niet vaak genoeg zeggen)
O ja, voor een zinvol vergelijk heb ik het 99e bericht terug gezet in het oude lettertype.