Historie en hysterie (de DSB-story II)

In 2008 opende ik een betaalrekening bij DSB. Dat had nogal wat voeten in de aarde, want die bank heeft nauwelijks kantoren waar je je kunt identificeren. En dat moet toch echt van de wetgever, die is veel te bang dat terroristen anders een rekening openen om daar raketjes van te kopen. Maar toen het eenmaal rond was was ik een blij mens. Want de voordelen van DSB boven andere banken waren evident: de rekening was gratis, je kreeg een mooie rente op het saldo (toen zelfs 3 procent) en alles werkte goed beveiligd via internet. Ik vind mezelf geen domme consument, en ik heb me ook echt wel afgevraagd hoe ome Dirk erin slaagde om mij geld te laten verdienen terwijl betalingsverkeer bij traditionele banken alleen maar geld kóst. Maar kantoren kosten geld en wie wel eens bij een bank over de vloer komt weet wel dat die dingen niet van ruw beton zijn.
Al met al voelde ik me een beetje zoals Dirk: Prat gaan op je GBV (gezond boerenverstand, wie dat niet weet heeft het niet), hou het simpel en makkelijk en zo, en ondertussen slapend rijk worden. Dirk's Neerlandse koopmansgeest paste bij mij als twee warme wollen sokken. Van geiten ja, dat bedoel ik.
Het achterland van de bank was mij wel bekend, hoewel niet vanuit eigen ervaring. Lenen is mijn hobby niet, mij hebben ze ooit opgevoed met het credo dat je een gulden pas uit kunt geven als je hem verdiend hebt. Maar veel landgenoten hebben dat geluk niet gehad en die konden altijd bij Dirk terecht. Natuurlijk betaal je daar een prijs voor; als niemand anders je dat geld wil lenen zal daar ook wel een reden voor zijn. Ik vond en vind dat die mensen niet moeten zeuren. Een leesbril voor de kleine lettertjes zou voor iedereen van 18 jaar en ouder gratis moeten zijn. Dat had de belastingbetaler een hoop geld opgeleverd.
Dat Dirk hiermee risico's liep die anderen niet aandurfden is natuurlijk waar. Maar blijkbaar lukte het hem om die risico's te beperken, per saldo heeft hij aan al die leentoko's aardig verdiend. Dan is een stap naar een echte bank zo gek nog niet: je krijgt spaargeld binnen en dat kun je weer lekker uitlenen aan mensen die het nodig hebben. Zo werken alle banken tenslotte. Je verdient niet heel snel geld, maar wel gestaag. En als het volume maar groot genoeg is doe je vanzelf mee bij de Rotary Club. Maar Dirk wilden ze daar natuurlijk niet met zijn gekke sokken en drie klassen lagere school, dus die begon zijn eigen cluppie.

Maar ergens onderweg ging het fout. Net even te gewiekst willen zijn misschien, net even te snel dat geld binnen willen halen? Hoewel er nu van alle kanten onderzoeken aangekondigd worden en alle geleerden weer aanschuiven om hun kennis over het gepeupel uit te strooien durf ik de stelling wel aan dat we dat nooit zullen weten. Die koopsompolissen hebben dit in hun eentje niet veroorzaakt, daar geloof ik niks van. Ondertussen stevent DSB gestaag af op een echt faillissement. Vandaag waren in het nieuws allerlei geruchten te horen dat zich kopers (kapers?) hadden gemeld, maar die hebben zich alweer teruggetrokken. Ik mag nog maanden wachten op mijn spaarcentjes, en in de tussentijd kan ik naar de rente fluiten. Gelukkig heb ik een andere bank gevonden om mijn (niet geringe) betalingsverkeer bij onder te brengen. Over die zoektocht morgen meer.

Op de foto twee mannen die dit weekend ook diep vielen. Maar die zijn al lang weer opgestaan.

Reacties