Voor de laatste keer: DSB

Wie vindt dat het op deze site de laatste week nogal rustig is heeft gelijk. Mijn blogjes zijn in aantal afgenomen, en de voorbije weken werden beheerst door het faillisement van DSB. Daar heb ik vier stukjes aan gewijd, waarvan je vooral de laatste (De Elite) zeker even moet lezen.
Maar het zal niet voor iedereen interessante kost zijn, en mede daarom is dit mijn laatste bijdrage over de bank.
Ik kan overigens melden dat het aantal bezoekers blijft stijgen. In ruim een maand zijn er 180 verschillende bezoekers over de vloer geweest, waarvan slechts 30% meteen weer vertrok. Die kwamen dus af op de grote namen die ik in een eerdere blog als lokkertje plaatste. En wat opvalt is dat veel vaste bezoekers vrijwel dagelijks even binnenwippen op zoek naar een nieuwe bijdrage. Die ga ik binnenkort weer frekwenter bedienen, dat is een plechtige belofte.

Voor die vaste gasten heb ik nog wel een dienstmededeling: Voorlopig laat ik de (mezelf opgelegde) verplichting om tekst en foto te combineren achterwege. Je zult dus teksten zonder foto vinden, en foto's zonder tekst. Of met alleen een korte toelichting.
En kijk ook eens naar de Quote van de week rechtsboven.

Terug naar het onderwerp van deze blog. Over DSB kan ik nog heel veel zeggen. Ik had zelfs het idee om weer eens een sprookje te schrijven. Dat is nog steeds verleidelijk, want in dit drama zit een mooi verhaal met dito karakters: Denk aan Boer Driek in de hoofdrol, Nout de Notaris en Wouter Boskabouter. Misschien komt het er nog eens van, en dan ben jij de eerste die het mag lezen. Op deze blog dus.
In afwachting daarvan kun je je vast vermaken met een column van Nico Dijkshoorn over Dirk's nieuwe plannetjes. 

Mijn lezers hadden echter nog wel wat persoonlijke ervaringen tegoed, dus hier volgt een kleine opsomming van mijn stapjes in het wonderland der banken:

In de week vóórdat DSB onder curatele werd gesteld namen de negatieve berichten zo snel toe dat ik alvast een rekening bij een andere bank heb geopend. Die bank heet ASN en afficheert zichzelf als bank voor de wereld van morgen. Duurzaamheid en milieu-bewustzijn staan hoog in het vaandel. Dan ben ik meteen verkocht. Op de dag dat DSB wankelde (12 oktober) en ik niet meer bij mijn rekening kon was mijn ASN-rekening beschikbaar. Ik hoefde alleen nog maar even een identificatiestorting te doen. Vanaf mijn DSB-rekening. En dat ging dus niet. Als alternatief heeft men mij aangeboden om naar Den Haag te komen om me daar bij de enige ASN-vestiging in den lande te komen identificeren. Ja, dat lees je goed. 300 kilometer rijden om je rijbewijs te laten zien aan een loketje. En dat noemt zich milieu-bewust. Exit ASN.
Voor mij even geen internetbank meer, maar gewoon eentje met een kantoor in de buurt. Dat werd een leuke speurtocht, die zomaar had kunnen ontaarden in een nieuwe vergelijkingssite voor banken. De eerste eye-opener was al dat je tegenwoordig overal moet betalen om te kunnen betalen. En het tarief is omgekeerd evenredig aan het aantal kantoren. RABO is met voorsprong koploper, ze zitten om de hoek. Maar dus wel veruit de duurste. Uiteindelijk kwam ik uit bij ING. Online een rekening aanvragen was een kwestie van 7 schermen invullen en het zou snel rond komen. Zo gezegd, zo gedaan. Toen ik op de verzendknop drukte bleek dat ING nog een schermpje voor mij bewaard had: daarop stond dat het toch 2 weken zou gaan duren.
Behoorlijk over mijn theewater ben ik de volgende dag dus maar naar het kantoor gegaan. Een nieuwe rekening werd aangevraagd en alles werd snel en professioneel opgepakt. Allemaal volgens een kakelverse noodprocedure voor ex-DSB klanten. Heel mooi, hulde voor ING! Inmiddels zijn we 2,5 week verder en kan ik eindelijk betalingen doen via internet. Want het viel toch allemaal even tegen, en er zijn toch nog 8 telefoontjes aan de helpdesk doorheen gegaan. En nog 3 bezoekjes aan het kantoor. Gelukkig niet in Den Haag.

Inmiddels stond de wereld niet stil en de rekeningen, aanmaningen en dreigementen stapelden zich op. Een geblokkeerde rekening is geen pretje, en dan ben je ineens een slechte betaler. Het meest absurde voorval was wel dat mijn GSM-provider me zou laten afsluiten als ik niet binnen 3 dagen zou betalen.
Het bedrag: 3 Euro en 75 cent. Plus 8 Euro administratiekosten voor de aanmaning en 1 cent rente. In de tussentijd had men mijn nummer alvast geblokkeerd. Weer enkele telefoontjes later lijkt dat allemaal opgelost te zijn, maar het inkijkje dat je als klant in zo'n organisatie krijgt is ontluisterend. De incassofirma beweert zelfs dat ze mij helemaal geen brief gestuurd hebben.
Nu nog even allerlei achterstallige rekeningen betalen, in de gaten houden welke betalingen via de overstapservice worden gedaan en last but not least: Wachten totdat DSB eindelijk zover is om mijn zuur verdiende centjes vrij te geven. En dat wordt nog een interessante kwestie. Op de DSB-site stond b.v. een paar dagen lang een bericht dat rekeninghouders nooit kunnen nagaan of de betaling klopt met het saldo dat men had op 12 oktober. Dus als het overgemaakte bedrag pakweg de helft is van wat je dacht te krijgen dan heb je pech. Daar wordt de wantrouwige klant niet blij van.

Ik denk dat ik mijn geld maar gewoon in een paar ouwe sokken ga bewaren. Lekker van die goedkope van de Wibra. Maar niet meer van geitenwol. Daar heb ik het wel mee gehad.