Jojo-effect

Vandaag bleek op de weegschaal hoe onvoorspelbaar dat kreng is. Zo had ik gisteren mijn buikje lekker rond gegeten ter ere van mijn moeders verjaardag (gefeliciteerd Theresia!), en ging ik daardoor wat angstig naar de badkamer in afwachting van het onvermijdelijke vonnis. In de opmaat naar het eetfestijn had het apparaat me gisteren verteld dat ik bijna terug was op mijn startgewicht. De schrik zat er dermate in dat ik vergeten ben om die waarde gisteren te publiceren. Ik vreesde dus het ergste met de gedachte aan drank en spijs nog in het korte termijn geheugen. Nu blijkt dat het zo niet werkt. Ik blijk flink afgevallen, en ben weer terug op het peil van een week eerder. Dat geeft de afvaller weer moed, en het digitale weegapparaat liegt nooit. Het wordt wel een dure afvalrace, want nou moeten we blijkbaar elke avond naar dat restaurant.

Of zou het toch iets te maken hebben met de hongerstaking die de voorbereiding van het etentje beheerste?